Pazar, Şubat 26, 2006

*my* Digital Camera and Luck

(This is a continuation from "How to Buy a new Digital Camera and Fate".)

I received my camera 2 days ago. First hear this more interesting story. I was tracking my package from internet. And at about 6:55 pm, I saw my packaged delivered at 6:20 pm. I was like WHAAAT? I look in front of my apartments door, and voila my package was there. What kind of world are we leaving on? The delivery guy, did not knock my door but instead left the package there. I have learnt that there was a package, in front of my door from the internet. All madness...

Beyond this, my luck went good again with this camera issue. Amazon just gave an offer for a memory card with a purchase of a Canon camera. I send them an e-mail and they let me use this offer, although I bought my camera before this offer. (I ordered a Viking 1GB SD memory card, waiting for it now. Instead of listening the door for the delivery guy, I am just more frequently checking the tracking web site!) (And now, they listed out both the camera and the offer, am I one of the lucky persons who saw them together in 2 days period???)

I really did not have enough time to play with the camera. It has a two hundred sth. long manual, and too many features to learn. And definitely I am not going to read it. I can learn by myself.

If I somehow learn how to shoot good photos, you can see more picture postings on this blog.

And as a final remark, in the future -but not in the near future- you can expect too see some amateur photography related posts here, as my skills improve. Hopefully...

To be continued...(not in the near future!)

Bye Bye.

After Sun Tour

(This post is a continuation from "Going to Sun" )

There is not much really to tell about the tour. Most of the presentations were boring and had out of scope topics. We had a company tour, which was mostly like next-generation-technologies demo. I can say it was exciting and inspiring. From the "field trip", I get a rough idea about what "Sun" is thinking about the future of computing. I can summarize some of the basic points as:
  • Software is going to be free (and opensource?) for all users.
  • Network will expand tremendously, but the end-user interfaces on the edges of the network will be some kind of simple, less power consuming, easy to maintain (and cool!) devices. Complexity will go inside the network.
  • Anything, not connected on the network does not have a bright feture. (ipod??)
  • Power consumption will be the one of the most critical aspect of the designs.
I do not want to go into details, which are not that important or interesting. But I'd like to mention some interesting moments.
  • When we are having our lunch in the conference room, a guy entered the room. Nobody knows who he is. I may be exaggerating a bit, but he looks like some service worker, who does not know anything about what is really going around. He started talking about, why we should chose Sun, he gave some simple examples etc. He was speaking intelligent enough, talking about some really interesting stuff. But nobody really cared who he is. He was a person, just passing around. When he was leaving the room, he said if we want to ask sth. we can send an e-mail to him. Everybody was like, "yeah, sure I will". Then he gave his e-mail address "C_E_O at sun dot com"... [No comment!]
  • There was a some kind important meeting going on, there were some ppl from press. And obviously there was a big cake with company name and logo over it. They also served us, and some photographers shoot our photo. May be, I am going to have a picture in a tech-magazine, who knows. [Internal Sound - I know. Don't worry you won't have a picture in a magazine!]
  • Listening a some really important guy (even without knowing who he is!) gives you so much intuition. It feel really enthusiastic about knowing what he thinks about future of networking, computing, software etc... He also talked some about what to do after college. Which is really a hot topic for me nowadays.

These are all important & interesting points for me from the tour. I hope you like them too.

Have a nice weekend :)

Cuma, Şubat 24, 2006

Ne Dinlemiyorum ve 'Hayal Et Sevgilim' Üzerine Son Defa

Merhaba,

Ne dinlemiyorum alanı bana gittikçe zevk vermeye başladı. Bir kere çok kolay, atış serbest! İnsanın dinlediği şeyleri yazması sor. Bir insanı dinlediği şeyler ile özdeşleştiririz. Onu, onlarla değerlendiririz. Sadece dinlediği müzik yüzünden bugüne kadar kişiye burun kıvırdınız bir düşünsenize. Ama dinlemediğim şeyler ile aramda öyle bir özdeşleşme yok, sorun da yok.

Şimdi gelelim neden "Hayal Et Sevgilim" dinlemediğime. Her ne kadar daha önce şarkıyı beğenmiş olduğumu yazmış olsam da, bunun pop kültür olduğuna da aynı yerde değinmiştim. Benim için bu şarkının modası geçti. Klasik olabilecek kadar iyi bir şarkı olmadığı da açık.

O dönem -ben dahil- insanların şarkının kendisinden öte biraz da şarkının var oluş biçimiyle ilgilendiklerini düşünüyorum. Blair Witch Project tadında bir hikaye, buram buram amatörlük kokuyor. Biz de milletçe mazlumu sever kollarız zaten...

O yazımda da değindiğim diğer bir konu da bunun bir çeşit ticari taktik olma olasılığıydı. Bekleyelim, görelim demiştim.

Şimdi az önce okuduğum bir habere göre, şarkıya klip çekmişler. Hürriyet gazetesindeki haberin bir kısmında İrem bakın ne demiş:

Klip çekimleri sırasında oldukça heyecanlanan İrem, albümünün çıkışını sabırsızlıkla beklediğini belirtiyor.

Üstelik hafızam beni yanıltmıyorsa, İrem bir ara ben meşhur olmak istemiyorum, eğer bir sanatçı şarkıya bir klip çekmek isterse bence uygundur gibisinden laflar etmişti. Eee, şimdi bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu.

Anlamadığım başka bir şey de bu zamanlama. Bu şarkıya destek verenlerin, bu şarkının popüler olduğu dönemin geçtiğinden haberleri vardır. Bu yeniden diriltme arzusu nedir. Biraz zamanlama hatası yok mu bu işte. Yada, gerçekten iyi pazarlama taktikleriyle şarkıyı yeniden gündemin tepelerine taşıyabilecek kadar başarılı ve kendine güvenen insanlar mı bunlar? Madem bu kadar iyiler işlerinde, daha doğru düzgün başka proje mi kalmadı? ...

Belki de fikrini sonradan değiştirdi bilemiyorum, kendisine bundan sonraki 'sanat' hayatında başarılar diliyorum.

Şunu da not olarak düşmek istiyorum :

Her konuda, ama her konuda amatörleri destekliyorum. Profosyonelliğin, işin yavaş yavaş tadını kaçırdığına inanıyorum.

Hoşçakalın.

Perşembe, Şubat 23, 2006

Going to Sun.

Subject of the mail I received was : "Congratulations! You won a spot on the Sun Tour!" . [Is not it a bit far way to the earth and kind of warm for a normal human being...kidding.] They seem to be too much enthusiastic about it, as if I won the Grand Lottery. But it is still good, at least I won sth.

I do not exactly remember, when I entered the draw. Anyway, who cares... A rand() function worked, and I received this e-mail. I believe I am receiving too much e-mails after some rand() function runs. (If this last sentence does not make any sense to you please ignore it, intended audience of that sentence is only me.)

This tour also includes a lunch with Stanford alumni. I definitely want to meet with some of those ppl. I really wonder what they are doing, how is life after school etc.

Maybe I can meet some ppl working on Java, Solaris etc. It is funny though, to see some real people working on those software. Relation between a software and a man... After developing software in Java for five years, I am going to see ppl who actually developed it. Marvelous, is not it?

Or, even I can meet with Duke (mascot of Java) too. He also have a blog too. Yes, I intentionally call him as 'he' not 'it'.

To be continued...

(I am going to edit this article or add a new one after the tour.)

Çarşamba, Şubat 22, 2006

How to Buy a new Digital Camera and Fate

It is now 4 months passed since I decided to buy a new digital camera. Definitely I am not good at giving quick decision. (In this story I really paid for it, 4 months full of memories had gone off without a trace.)

Recently, I decided I have to do sth. , immediately before everything gone with the wind.

After a short period of investigation (i.e. finalizing my decisions of what I need, generating performance vs price graphs including various models and brands... [kidding!] ) I came up with two models.

A point & shoot model ( Canon SD550 ) and a high-end digital model ( Canon S2 IS ). Do not ask me why Canon. I only looked for Canon, Nikon and Sony models. I do not think brands other than Canon and Nikon use good enough lenses. Sony offers expensive and cool models but without enough technical capabilities.

These two models have nearly the same price tag. (They are under $400 models and they are literally just under that :) )

What is good about a point & shoot models are they are light-weight. You can carry them in your pocket. You can catch all the funny moments.

And pros of the high-end models you can play with them, manipulate your photos with them. Their manual modes offer too much. You can start with p&s photography, and when you get bored of that thing, you can officially give your amateur-photography skills a chance.

One other good thing about, Canon S2 IS is, it looks like my old analog Zenit machine. ( Russian made machine before 90's. I did not even get one good photo with it. All the things over it was written in Russian, and without correct settings, it was impossible to get good results. It was my bad actually, I knew it was a very good machine)

My Fate Is Changing...

[Feb. 20] I am checking the Amazon.com, and try to decide on one of the models. I am bouncing from one side to the other side.

[Feb. 21] Canon, announces more than 10 models including next generation Canon S3 IS and... Immediately prices of the cameras goes down by about 15%. This is not the moment for losing time anymore, my fate is trying to tell me sth. Yes, I finally decided!

I ordered my new Canon S2 IS today, I hope, I will get it before March :). Wait for me beautiful sceneries and mountains...We are coming...

Coming Soon

Maybe I cannot write a review on this machine after I get it. Better I can start reading on amateur photography (focus, ISO, shutter speed etc.) and write on them. Visit this page, some time later in two weeks time and you will see.

See you later.

PS: This note is intended for ppl, thinking that I am believing in fate too much that even I let it control my life. No! There are some results, some outcomes which are so absurd that I cannot find a really good analytical reason. I simply say it is fate and keep going. Not because I believe in fate that much, but I believe thinking about those things does not help any more.

Pazar, Şubat 19, 2006

Ne Dinlemiyorum : Hadise - Stir Me Up

Gündemden uzak olmanın verdiği laçkalıkla, şarkı patladıktan oldukça uzun bir süre sonra yorumumu yazıyorum.

Bu yorumu yazmamda emeği geçen Türklerin Internet Paylaşım Kültürü'ne teşekkür etmem şart aslında. "hadise" yazıyorum Google'a ve bingo, ilk 10 sonuç arasında bir dosya paylaşımın sitesinin linki var. Hem de yüksek kaliteli klip videosu'na... Olacak iş değil, emeğine sağlık tayfası'ndan önemli bir çalışma daha. (Burada bağlantıyı paylaşmayı uygun bulmuyorum, hem arayan bulur hem de sonuç olarak telif hakları olan bir çalışma.)

Klip'i izlerken aklım yabancı kliplere gidiyor. Karşımdaki kötü bir taklit çalışmasından başka bir şey değil. Şarkı desen yine öyle. Sonundaki Türkçe kısım ise samimi olmaktan uzak. Bunlar ilk düşüncelerim.

Bir de olayı müzik kalitesi açısından değerlendirmek lazım. Dediğim gibi görsel kısım iyi değil ama duysal kısımından çok öne çıkan bir yanı yok. Hafif Anastacia, biraz da Holly Valance havası seziyorum. Hatta Kiss Kiss klibine benzediği bile ileri sürülebilir.

Tamam anlıyorum kızımız güzel ama onu deskteleyecek bir ses yok ortada. Şarkı desen onun da efsaneler listesine girecek kadar iyi olmadığı malum. (Güzel olmak kötü bir şey olduğu için yazmıyorum. Ama sadece güzel olmak bu işler için yeterli mi, ondan emin değilim.)

O halde, nedir bu şarkıyı bir anda meşhur edip patlatan anlamak mümkün değil. Bir şey bir anda popüler oluyor ve sebebini hiç kimsenin bilmediğini düşünüyorum.

Kendisi anladığım kadarıyla çok kültürlülükten de nasibini almış bir insan. Dünyayı takip ettiği de belli. Kim bilir, belki yakın zamanda Avrupa'yı etkileyecek kaliteli işlere imza atar.

Hadise'ye bundan sonraki kariyerinde başarılar diliyorum. Sonuç olarak "Stir Me Up" bir çıkış şarkısı. Bu tip bir şarkının öncelikli amacı popüler olmak olmalı, kaliteli olmak değil. "Stir Me Up" 'ın da bu işi başardığı malum. Umarım, bu popülerliği iyi kullanan Hadise, daha kaliteli işlerle devam eder.

Başlangıç için, varolan iyi şeylerden esinlenmekten aslında iyi bir fikir ama bundan sonra çok daha özgün fikirler/çalışmalar ile ortada olması gerektiği de kesin.

Özet olarak, şimdilik bu parçayı dinlemiyorum, dinlenecek kadar kaliteli olmadığını düşünüyorum. Ama kendisinin de umut vaat eden bir yapısı olduğunu düşünüyorum. Bakalım zaman ne gösterecek.

Hoşçakalın, müzikle kalın.

PS:Yorumlarınızı bekliyorum.

Cumartesi, Şubat 18, 2006

Satır Arası Çığlıkları

İnsanlar zekalarına göre ikiye ayrılır. Ne kadar zeki olduğunun bilincinde olanlar ve kendini olduklarından daha zeki zannedenler. Bu ikinci gruba girenler, kalan insanlar için en iyi gruptur. Hem bizi -içten içe- güldürürler, hem de gizleyemedikleri art niyetleri ile arkamızdan iş çeviremezler.

Çok kindar bir başlangıç oldu galiba ama bir o kadar da manidar. Bütün her şeyin özeti bu zaten.

Satır aralarını okuyorum...

İnsanların hamurunun iyi olduğuna inancım pek yok, başlangıçtan beri pek yoktu zaten. Böyle olunca insanlara güvenmek konusunda sorunlar yaşamam doğal. Ama düşünüyorum de pek haksız sayılmam. Ben de veriyorum bütün dikkatimi aralara sıkışmış sözcüklere, anlamaya çalışıyorum insanları ve gerçek yüzlerini görmeye çalışıyorum onların.

(Bir de gözler var aslında, onlar içinde yalan söylemez diyorlar, ama ben onları anlamayı beceremedim henüz. Şimdilik tek tük sözcüklerden anlam çıkarmaya çalışıyorum.)

Beni bilen bilir, etrafımdaki olur olmaz, alakalı alakasız diyalogları dinlemeye meyilliyimdir. Merak ettiğim genellikle konuştuklarından çok, nasıl konuştukları gerçekte ne demek istedikleri olur genelde. Üçüncü bir şahış, tanımadığı iki kişinin diyaloğunda her ikisinin de yakalayamadıkları ayrıntıları yakalayabilir.

Satır aralarına dikkat etmek işte bu noktada önem kazanıyor. Bazıları gerçek düşüncelerini, seslerini titretmeden güzel kelimelerin ve yalanların arasına saklayabilirler. Ama ağızdan çıkan tek bir kelime, tek bir vurgu herşeyi gözler önüne serebilir. Karşındakine gerçekte ne kadar saygı duyuyorsun, karşındaki gerçekte senin için kim...

Bütün bu sorular cevaplanabilir.

Şeytan ayrıntıda gizlidir...

Gerçi mükemmellikte ayrıntıda gizlidir. Belki mükemmeliğe giden yol şeytan'ın yoludur, kim bilir? Şaka bir yana, insanların başarılı oldukça yalnızlaşması boşuna değildir. Bunun temel olarak iki sebebi olabilir. Birincisi bu insanlar o kadar karanlık tarafa kaymışlardır ki, insanların ne kadar karanlık olabileceğini bilirler. Böyle düşünen birinin etrafında başka insanlara tahammül etmesi güçtür. İkincisi, karanlık güçlerini geliştirirken, arkadaşlıklarını harcamışlardır. (Daha komik olan bu insanların kendilerini avutmak için "zirvedikiler yalnız olur" vb. kendi ortaya attıkları şeylere sığınmalarıdır.)

Bu insanları tanımak kolaydır. Başkalarının hakkındaki fikirlerini öğrenin. Eğer üçüncü şahısların allengirli, karmaşık planlarından, kendi kuyusunu kazma projelerinden bahsediyorlarsa, başka insanları hüzünlerinden zevk alıp, mutluluklarını kıskanıyorlarsa...Dikkatli olun derim. Bunları direk sözlere dökmelerini de beklemeyin, karşınızdaki insanın duygularını okumaya çabalayın. (Mealen saf olmayın, sizin hakkınızda nasıl düşündüklerini zannediyorsunuz ki?)

Zekiyse(!) korkmanıza gerek yok

Karşınızda diğer insanlardan daha zeki olduğunu düşünen biri varsa size kötülüğü dokunamaz. Biraz dikkatliyseniz eğer, sürekli kendini ele verir. Canınızı sıkmanıza da gerek yok, onun bu dünyadaki cezası da bu olsa gerek...

Ben de mi onlardanım acaba?

Bütün bu garabetin ortasında beni tek üzen şey bu insanları gördükçe benim de kendi karanlık tarafımı keşfetmem. İnsanın yavaş yavaş saflığını kaybetmesi bu olsa gerek. Benim de sütten çıkmış ak kaşık olmadığım kesin, ama neden böyle veya niye böyle bilemiyorum. Üzülüyorum sadece.

Daha da garip olanı, daha saf ve temiz olması gereken insanların çok daha hızlı kayması karşı tarafa. Özdemir Asaf'ın ünlü dizeleri aklıma geliveriyor
Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler


Benim gibi saflıktan, temizlikten bahsedenlere de kanmamak lazım. Gerçekten duygularımızı kullanmamız lazım. Hatta şöyle düşünüyorum:

Hep gerçekçilikten bahsediyoruz, ve aklın duygulara üstünlüğünden. Oysa duygular da varlığımız bir parçası olduğuna göre onlar da gerçekliğin ta kendisidir. Gerçekçi olmak aslında duyguları kullanmayı şart koşar, şart!

Saflık falan bu dünyada büyük yalan. Ya uyum sağlayıp yaşayacaksın bu kadar şeyin arasında, ya da yoklup gideceksin. Arası gerçekten zor.

Ne garip değil mi, pek çok hakiki arkadaşımın çocukluk arkadaşım olması. En saf dönemimde tanıştığım, birbirimize dişimizi hiç göstermediğimiz insanlar topluluğu. Bu öyle bir şey ki, aramızda yazılı olmayan bir antlaşma gibi. Bu dünyada yaşamanın gereği olarak dünyaya karşı çirkefleşsek bile birbirimize karşı hala içteniz. Bu insanlara ne kadar büyük bir teşekkür borçlu olduğumu biliyorum. (Aslında çok şanslı olduğumu da biliyorum, daha çocuk denecek yaşta bizleri bir sınıfa tıkanlara minnettarım :) )

Hoşçakalın, sağlıcakla kalın.

Aslında yazı bitti, ama maç sonu yorumlarıyla devam etmek isteyenler için küçük notlarımız var...

PS:Bu yazı bir kişi, kurum, nesne yada benzeri bir şeyi hedef alıp yazılmamıştır. Genel bir düşüncedir yaşamla ilgili. Fazla dağınık, okuması zor bir şey olduğununda fark ettim ama geç oldu, kusura bakmayın.

PPS: Satır araları bazen sevgiyi de ele verir. Dedim ya anlatmakta güçlük çektiğimiz şeyleri saklarız oralara. Sadece kötülük, kin ve nefret aramamak lazım sözcüklerin arasında.

PPPS: Bu yazıda yeni bir tespit yapıldığını zannediyorsanız da yanılıyorsunuz. En basit örneği için bkz. "Masum Değiliz" (Sezen Aksu).

Cumartesi, Şubat 11, 2006

Wine Tasting Class ?!!

Yes I know, it is hard to understand but there is a wine tasting class here. (Yes, I know where am I and still that is the case!) And I am seriously considering taking the class with a friend.

I asked myself why? and get these results :
  • I like wine.
  • I recently watched Sideways.
  • I am so close to Wine Country, and class has a one field trip.
  • I need to bring my own wine glass to the lectures :). I think it will be a good practice. After bringing my own calculator to bla bla bla for years, now I will have my own wine glass to bring. Even I may feel like a non-engineering student for a quarters time. So cool!
  • Knowing how to taste wine may be a good idea.
  • There will be a lot of people like me, with similar interests.
And, as I said previosuly one of my friends also thinking about this class. So, I think I have enough reasons, eh.

So, wait for me beatiful Vineyards of the country, eh.

PS:Don't ask me what is "eh", even I do not know what it is. :)

Yaşasın Yemek Yemek!

Dün iki kere mutluluğu yaşadım. Tamamen tesadüf eseri gittiğim bir yerin karşısında ay yıldızlı bayrağım dalgalanıyordu. Onu ne kadar özlediğimi anlatamam. Daha da güzeli burası bir Türk restoranıydı. Maceramız da burada başlıyor zaten...

Alice'in Harikalar Diyarı gibi bir yer burası. Zaman mekan kavramı tamamen anlamsız. Türkiye'ye ne kadar uzaklıkta olduğumu bile bilmiyorum ancak karşımda durumların buraya ait olamayacak kadar uzak diyarlardan geldiğine eminim.

Önce evde hazırlanmış ekmek - tereyağı ikilisi ile başlıyorum. Bilen bilir, bundan daha iyi bir iştah açıcı olamaz herhalde. Sonra mercimek çorbası ile devam ediyorum. Baharatı, ekşisi bu kadar mı güzel dengelenir bir yemeğin. Kırmızı mercimek çorbaların kralıdır zannımca.

Sırada acılı ezme, sadece ana yemek gelene kadar. Ana yemek olarak Adana söylemiştik ancak mekanın sahibi, "2 kişisiniz gençler size bir Adana bir de Beyti Sarma yaptırayım, ortadan servis edelim daha iyi olur" deyince, bize de tamam demek düştü.

Adana'nın yanındaki pilav'ı kaşıklarken ayran'ımdan bir yudum daha çektim...

Artık patlama alametleri göstermeye başlamıştım ki, durmam gerektiğini anladım. Sonra acı gerçekle karşılaştım. Henüz baklava yememiştim bile... Hehe, tabiki onu da yedim. Gayet de güzeldi, canım da sağolsun. Vakit kalorileri düşünmek vakti değildi zaten.

Sonra ortamın tek yabancısı, yabancı bir garson bize çay'larımızı getirdi. İnce belli bardakta, kahveci tepsisinde, hem de tepsiyi çevire çevire... Dikkat ettim, kolunda bir de tespih vardı :). Çayımı karıştırırken, çay kaşığının bardakla birlikte çınlamak suretiyle çıkardıkları melodiyi uzun zaman aradan sonra yeniden duydum. Ne kadar çabuk unutmuşum, çayımı karıştırmak bile bir mutlulukmuş.

İşte böyleyken böyle, her maceranın bir sonu olmalı. Bu da burada biter. Bence mutlu sondu. Hiç beklemediğim bir anda karşıma kebapçı çıkması hakikaten muhteşem. İçerideki her milletten insanın da yemeklerini zevkle yemeleri, restoranın işini ne kadar iyi yaptığının ve Türk mutfağının lezzetinin göstergesi.

Hoşçakalın, ve fırsat varken doya doya yemek yiyin!

PS: Vay ben bu yazıyı okudum karnım acıktı, yok bu yazıyı niye yazdın yiyen var yiyemeyen var tepkileri ile gelmeyin bana. Ben görüldüğü üzere "yiyemeyen var" kategorisinde bir adamım, bir kere mutlu oldum onu da paylaştım. Sağlıcakla kalın.

Pazar, Şubat 05, 2006

To Friendship...

I have lots of things to speak about, as if I was waiting for this moment for years...


It's kind of a bit different feeling to have new friends *instantly*. I normally can't make new friends easily. However, under these circumstances everything becomes easy.

Everybody is new to here and none of them has a solid social cycle for 10+ years in this small place. And transition time required for a friendship is shorter than anything else.

In Ankara, I don't need new friends, so may be that's why I am hanging out with same ppl for long years. (Definitely I am not remorseful about that. I spent most cheerful years of my life with them.) However, here I am considering each person I recently met, as a potential new friend.

Having new friends, with different backgrounds (I mean *really* different in all terms) is funny. You have so much to talk about. Every subject is new, every sentence has new openings.

It may sound a bit strange, but what I think is, being good friends does not necessarily needs long time. You can become friends instantly, lightning fast. And then you will have a life-long experience with those people, which is hopefully not that fast.

Especially, I want to thank you H. for not leaving me alone, when I really need support. I am grateful to you, and it is so much fun to talk with you. And sincerely I wish you all the best. Thanks again.

Have a nice weekend.

PS: I want to use my chance and thank to all my friends, for all their support. Not only for this limited time of 6 months but for all the years we left behind.

Cumartesi, Şubat 04, 2006

Güncel Güncel

Güncellenmeyen bir blog'un hayat damarlarının hepsi kopmuş demektir.


Şaka maka, uzun zamandır bir şey yazamadım. Tüm okuyucularıma karşı mahcubum. Artık bu siteyi tam olarak kimleri okuduğunu bilmiyorum, ama %100 oranında arkadaş kitlem olmadığından eminim.

Örneğin geçen ay 1500+ kişi bu siteyi ziyaret etti ve 30 kadarı "sık kullanılanlar" listesine ekledi. Bu demektir en azından 30 yeni okuyucum var.

Yazılarım hakkında insanlar ne düşünüyor bilmek imkansız. Yorum mekanizmasını kullanmamakta direnen herkese sonsuz teşekkürler bu konuda. Ama, sanırım az da olsa sevenler var ki, başka bir sitede daha yazmak için teklif aldım. (Olayı biraz abarttığımın farkındayım, sonuçta Hürriyet gazetesinden, gel baş yazar ol demediler.)

Bu arada pek çok şey oldu ama, ben o kadar sık sık yazmadığım için çoğu unutuldu tabi. :)


Bu dönemde bana genel olarak ilginç gelen şeyler şunlar oldu:
  1. Galatasaray'a yardım kampanyası
  2. Trabzon
  3. Kurtlar Vadisi - Irak fragmanları
  4. Eminim düşünsem aklıma başka şeyler de gelir...
Türkiye gündemine pek de uzak olduğum söylenemez herhalde. Her ne kadar bu olayları ilginç bulsam, hepsine de kendimi bir o kadar da uzak hissediyorum. Bulunduğum yer itibariyle bireycilik akımına çok mu kaptırdım ne? Ama öyle olduğunu da pek sanmıyorum.

Kendi açtığım konuyu, kendim çıkmaza soktuğum şu an itibariyle artık başka bir konuya atlamam gerektiğine karar veriyorum...


Blog'lar hakkındaki düşüncelerim de değişmeye başladı. Anladığım kadarıyla bu bloglar artık medyatik önem kazanmaya başladı. Öyle ki, büyük gazeteler bile bu işe girmeye başladılar. Böyle bir durumda da sadece zevk için bir şeyler yazmak isteyen benim gibilerin işi zorlaştı. Siz hiç, zevk için gazete çıkaran gördünüz mü? Ben görmedim. (Gerçi ben "üç kulaklı bir adam" da görmedim ama olsun.) Böyle olunca da bizim gibiler yavaştan bu işten soğuyacak galiba. Bakalım görelim, zaman ne gösterecek.

Hoşçakalın.

PS: Eğer sizin de yazdığınız bir blog veya benzeri bir şey varsa, adresini gönderirseniz sevinirim. Hem yorum bile yazarım.